زخم بستر حضرت سیاست

 از روز گذشته تا کنون در اندیشه ی نقش کاریزماتیک سیاستمداران در بهبود روابط بین الملل بودم.

ناگهان ذهنم معطوف شد به آقا سید موسی صدر

امام موسای خودمان

طرف رفت گره گشایی از کارهای وامانده یک امت  بکند

اما مدام تهدید شد.

مدام ازخودی ها تا غریبه ها علیهش نقشه کشیدند.

 مدام خناس ها وخفاش ها برای افول چراغ شخصیت وهویتش برنامه ریختند.

وآخراینکه اواخر ماه رمضان  یا همان  اوائل شهریور  سال 1357 به خانواده اش گفت:

  برای  چاره جویی و پادرمیانی  و...می روم وتا قبل ازعید فطر برمی گردم.

شاید وقتی که می  رفت  گمان نمی کرد؛

 ممکن است  کمیته ی مفقودین هم نتواند از سرنوشتش تا40 سال بعد خبری بگیرد

صدرالدین ، پسر بزرگش تا چند روز پس از متوجه شدن ماجرا، به برادر وخواهرهای کوچکش چیزی نگفت.

 تلفن هارا قطع کرد  واز خانه ی همسایه ها ماجرا را پی می گرفت.

آنروزها گمانش نمی آمد که این ماجرا تا سالهای سال  لا ینحل بماند.

وقتی آن روزهای داغ به دیدار حافظ اسد برای حل موضوع ناپدید شدن پدر رفت،  گمان می کرد درهمان روزها با پدر به خانه برمی گردد...

اما آقای رئیس جمهور وسایر مقامات جهانی  ماهها و سالهای بعد هم کاری از دستشان ساخته نبود...

شخصیت وسیاستمداری که درجهان  اسلام ودنیای روابط بین الملل کاریزماتیک ترین فرد جهان بود .

 اما هیچ اثری از اونیست .

اینجای کار به شرافت سیاست  بد بینم.

اینجای کار سیاست را نا نجیب می دانم.

اینجای کار سیاست را خودخواهی و استثمار می یابم....

می گویند که مادر آقا موسی تا روز رفتن از این دار، برای  پسرش نماز می خواند.

گریه می کرد

بی تابی می کرد

اینقدربرایش فال یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور خوانده بودند که طفلک همچو یعقوب، نورچشمانش را باخت.

واکنون من از  سیاست  و سیاست ورزان ورهبران دینی و اخلاق مداران جهان می پرسم :

کجاست  سید موسای صدر؟

کجاست صراحت و صداقت وصمیمیت و صباوت سیاست؟

اگرقرار بود با سیاست کاردنیا به فرجام آرام برسد ، ودریای مواج جهان به ساحل امن وآرام زخم نزند؛

پس چرا این همه سال گیتی  ودهر پراز جنگ وکشاکش  شده است

و چرا حضرت  سیاست  به زخم بستر معادلات لاینحل توهم " دنیای آرام وتوسعه ی پایدار جهانی "  دچارشده است ؟

آیا محبت وعشق و نوع دوستی وکرامت انسان باسیاستهمسنگ  ودوست است؟

آیا محبت ونوع دوستی و عشق را می توان به مسلخ سیاست  فرستاد؟

مگر رسول محبت  نفرمود:  هل الدین الا الحب؟

آیا دین داری چیز جز محبت وعشق است؟

آیا هنوزهم می توانیم بگوئیم : سیاست ما دیانت ماست؟

حمیدرضا ابراهیم زاده

ششم  شهریور 1396

تمامی حقوق مربوط به این اثر درانحصار مولف محفوظ می باشد