غریبه

غریبه!

آدمهایی هستند که برای همه غریبه اند.

وجودشان در خانواده و محل کار و تحصیل و بین دوستان و اجتماعات کمتر حس می شود

کمتر حرف می زنند

مشغول کارهای خودشانند

آسیبی نمی رسانند و از کسی توقعی ندارند

تاثیر چندانی هم نشان نمی دهند

آرام  و چراغ خاموش و ساکت در گوشه ای می نشینند ونگاه می کنند!

لبخندی بر لب دارند

و با گفتن چند کلمه ساده سلام وخدا حافظ  کارهایشان تمام می شود.

درد دلی ندارند وبیشتر شنونده ی خوبی هستند!

توقعاتشان بزبان نمی آید.

اگر کاری از آنها بخواهی در سکوت برایت انجام می دهند.

انگار کسی هم نمی تواندبااین غریبه ها انس بگیرد...

نمی شود گفت بی تفاوت و بی روحند

ولی اغلب هنرمندند...

این سکوتشان از سخن بلد نبودنشان نیست!

بلکه از غنا وبی نیازیشان نسبت به  گفتگوست.

شاید کمی ترسناک به نظر بیاید اما اینها چشمهایشان گدای محبت و توجه کسی نیست.

اینها  دور اندیشی بیشتری نسبت به گفتار و کردار بی نتیجه دارند

تنها مشکل بقیه با آنها اجتماعی نبودن و مشارکت نکردنشان است.

شاید خودشان را موثر ندانند ویا اینکه اهمیتی برایشان ندارد اما تلاش می کنند آسیبی به شما نرسانند!

یااینکه از واکنش دیگران می ترسند.

همیشه از آسیب دیدن از سخن و پندار و کردار دیگران وحشت دارند.

دلشان نمی خواهد قضاوت‌شوند!

دلشان نمی خواهد درهیجانات گرفتار دلواپسی دیگران  بشکند ویا دیگران را دلواپس رفتارشان کنند.

اینها غریبه اند .

کسی نمی تواند کشف کند در درون قلعه وجودشان کیست...

این غریبه ها برای ما خیلی آشنایند!

والی الله المصیر

حمیدرضا ابراهیم زاده

سیزدهم دی ۱۴۰۲

تمامی حقوق مربوط به این اثر در انحصار مولف محفوظ می باشد